Οι σύγχρονοι …μαυραγορίτες

Πόσο πατριώτης είναι εκείνος  που έβγαλε τα λεφτά του έξω και  τώρα  ο κ Βενιζέλος  τον παρακαλεί  να τα φέρει πίσω ; Είναι  τόσο πατριώτης όσο και ο μεγαλοφοροφυγάς  και ο φοροκλέπτης του ΦΠΑ , όσο και εκείνος που δεν πληρώνει εισφορές εκατομμυρίων  στο ΙΚΑ , είναι τόσο  πατριώτης  όσο  και  οι μετέχοντες στο κύκλωμα  φαρμάκων   που μέσα σε πέντε χρόνια αύξησαν κατά πέντε δισεκατομμύρια  τις δαπάνες  «χαπακώνοντας» εκατομμύρια ελλήνων κυρίως ηλικιωμένων  και δεν έχουν υποστεί καμία  ποινή .

 Θα μπορούσα να συνεχίσω τον κατάλογο , είναι μεγαλος . Νομίζω όμως  πως  στα δυο τελευταία χρόνια  όλοι μας  μάθαμε και επιβεβαιώσαμε τις αιτίες για τις οποίες φτάσαμε εδώ . Έγινε ένα «στριπτίζ» στο πολιτικό σύστημα  και το πολιτικό προσωπικό , στα μέσα ενημέρωσης , στις συντεχνίες και τα συνδικάτα σε όλο το δημόσιο  τομεα , σε επιχειρηματίες που απομυζούσαν το κράτος . Μερικοί κατέρρευσαν . Γι  αυτούς καμία λύπη κανένα δάκρυ. Δυστυχώς όμως απλοί άνθρωποι ,  απλοί εργαζόμενοι  την πλήρωσαν σκληρότερα από κάθε άλλον.  Την πλήρωσαν  με τη μείωση των συντάξεων , τη μείωση των μισθών  ,την ανεργία ,την ανέχεια και την περικοπή των κοινωνικών επιδομάτων. Ξέρουν πως παρά την ανάσα που ως χώρα πήραμε   με την απόφαση του γιουρογρουπ , μπροστά μας υπάρχουν και άλλα δύσκολα χρόνια .  Και γνωρίζουν πια  πως μόνοι τους θα βγουν σιγά σιγά από το τούνελ , γιατί εάν περιμένουν  βοήθεια από τους κάθε λογής ελληνες «πατριώτες»  - που όλο και περισσότερο μοιάζουν με τους …. μαυραγορίτες της κατοχής -  τότε θα παραμείνουν  εκεί στο σκοτάδι  .  

Δεν θελουν να μας ...πυροβολησουν, θελουν να ...αυτοκτονησουμε

  Σύμφωνα με τους "Φαινάσιαλ Ταιμς"  « ή γερμανική στρατηγική φαίνεται πως είναι να γίνει τόσο αφόρητη η ζωή των Ελλήνων, ώστε να θελήσουν από μόνοι τους να φύγουν από την ευρωζώνη. Η κα. Mέρκελ  σίγουρα δεν θέλει να την πιάσουν με ένα όπλο στο χέρι που ακόμη θα καπνίζει. Είναι η στρατηγική της υποβοηθούμενης αυτοχειρίας, που όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και ανεύθυνη».

   Δεν είναι μακράν   πραγματικότητας  αυτό το δημοσίευμα , πέραν των όποιων αποφάσεων στο Γιούρογκρουπ. Πόσο ακομα θα αντέξουν οι ελληνες  μέσα στο ευρώ, πόσο ακομα θα περικοπούν οι συντάξεις , πόσο θα αυξηθεί η ανεργία η ανέχεια, η φτώχια, η μιζέρια , πόσο ακομα θα υπομείνουμε  έναν ιδιότυπο εξευτελισμό σαν χώρα , σαν έθνος ; Θα ζητήσουμε να φύγουμε μόνοι μας , δηλαδή να αυτοκτονήσουμε  πολιτικά και οικονομικά .

  Σ αυτό ποντάρει ο κ Σόιμπλε , σ αυτό ποντάρουν  τα «τρία Α» της ευρωζώνης  ,και ορισμένοι άλλοι κύκλοι  να φτάσουν στα άκρα   τους ελληνες  και να πάρουν οι ίδιοι την απόφαση της εξόδου από την Ευρωζώνη  , αφού άλλη  νομική διαδικασία δεν υπάρχει . Γι αυτό από τη μια μεριά μας προκαλούν με την  τοποθέτηση κομισάριου , την   αναβολή των εκλογών και από την  άλλη προετοιμάζονται  να αντιμετωπίσουν το κόστος μιας ενδεχόμενης  εξόδου από την ευρωζώνη.  Δεν μας εμπιστεύονται  και σ αυτό έχουν  δίκιο , αλλά τώρα ούτε και εμείς τους εμπιστευόμαστε , ύστερα από δυο χρόνια επιβολής μιας πολιτικής  που δεν βγάζει πουθενά . Υπάρχει καχυποψία  αφού από την  κρίση  μέχρι τώρα  η Γερμανία έχει  βγει η μόνη  κερδισμένη.

Η κυβέρνηση «σκοτώνει τ άλογα όταν γεράσουν»

 Δείτε τι γίνεται όταν το   πολιτικό προσωπικό της χώρας  , κοντόφθαλμο , δυσκίνητο  και εμποτισμένο  από την  πελατειακή αντίληψη παίρνει αποφάσεις υπό πίεση .

 Η αρχική πρόταση της κυβέρνησης  για να κλείσει η «τρύπα»   των 325  εκατομμυρίων ευρώ αφορούσε  και την   περικοπή κατά 15% των επικουρικών συντάξεων που έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα .

  Επί αυτού υπήρξε αντιπαράθεση των δύο αρχηγών , ο κ Σαμαράς απέρριπτε  τις περικοπές στις επικουρικές και ο  κ Παπανδρέου τις  μειώσεις στις κυρίες .

 Τελικά  κόβονται και οι επικουρικές και οι κύριες σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία . 

 Η κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας θα πρέπει πρωτίστως να  κλείσουν τη νέα μαύρη τρύπα , να  πληρώσουν περισσότερα , οι απόμαχοι της εργασίας ,για να  ...ικανοποιηθούν οι όροι της τρόικας    και η χώρα  να πάρει  το πακέτο των  130 δισεκατομμυρίων ευρώ.

  Η κυβέρνηση   έφτασε στη νέα αφαίμαξη των  ,  γιατί εμφανίστηκε  ανίκανη να βρει από αλλού χρήματα.

  Εάν προχωρούσε η εφεδρεία μέσα στο 2011   ίσως να μην χρειάζονταν να πληρώσουν ξανά οι συνταξιούχοι , εάν ήταν σε θέση να εισπράξει  τον ΦΠΑ  από τις επιχειρήσεις σίγουρα δεν θα πλήρωναν οι συνταξιούχοι , εάν  προχωρούσε σε μια αποκρατικοποίηση , όπως του ΟΣΕ , ποτέ δεν θα πλήρωναν οι συνταξιούχοι .Όμως τίποτε από όλα αυτά τα  δύσκολα δεν μπόρεσε να κάνει και καταφεύγει για άλλη μια φορά στην εύκολη λύση της μείωσης των συντάξεων  , εάν συνεχίσει έτσι , θα φτάσει και στην … περικοπή των συνταξιούχων . Τότε θα πρόκειται για την … τελική λύση.  

Οι Ευρωπαιοι προετοιμαζονται για τη Μεγάλη Έξοδο της Ελλαδας

 

Οι Γερμανοί  δείχνουν τα …δόντια τους , και προετοιμάζονται  μαζί με  τους άλλους ευρωπαίους για το  Plan B , για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ . Επειδή όμως  θεσμικά δεν προβλέπεται τρόπος αποβολής μιας χώρας από την Ευρωζώνη,   μας σπρώχνουν να πάρουμε μόνοι μας την απόφαση .

 Και δεν είναι μακριά αυτή η στιγμή . Γιατί μας έχουν επιβάλλει ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα που η κυβέρνηση της χώρας δείχνει ανήμπορη  να  το εφαρμόσει  είτε λογω αντικειμενικών είτε λογω υποκειμενικών δυσκολιών.  

    Ήδη οι δυο κυβερνητικοί εταίροι στην Ελλάδα δεν μπόρεσαν να τηρήσουν  ούτε  τα χρονοδιαγράμματα για τα οποία δεσμεύτηκαν  , μια εβδομάδα πριν  στο γιούρογκρουπ  ,  παρ ότι ξέρουν πως η αξιοπιστία της χώρας είναι στο ναδίρ και το Plan- B  των σκληρών ευρωπαίων συμμάχων μας  έχει βγει από τα συρτάρια τους.

 Δεν μπόρεσαν  επίσης να  συμφωνήσουν έγκαιρα από πού θα βρεθούν τα χρήματα  για να κλείσουν την τρύπα του περσινού προϋπολογισμού. Δεν απέστειλαν  καν τις επιστολές που ούτως η αλλιώς δεσμεύτηκαν να αποστείλουν.

 Για εμάς εδώ  όλα αυτά ίσως να είναι και μικρά σημάδια αντίστασης  για τους ευρωπαίους όμως είναι σημάδια ότι  η Ελλάδα   δεν μπορεί και κυρίως δεν  έχει τη θέληση να εφαρμόσει το σκληρό πρόγραμμα προσαρμογής, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για τη νέα δανειοδότηση της χώρας με τα 130 δισ. ευρώ.

   Σε μια τέτοια περίπτωση οι  ευρωπαίοι θα τερματίσουν   τη βοήθεια   και θα μας σπρώξουν σε στάση πληρωμών .Το επόμενο βήμα  για να αποφύγει η χώρα   την ασφυξία   είναι η εθελουσία έξοδος της από το ευρώ.

  Έτσι απλά .  

Δυστυχως ουτε … Ιρλανδία δεν μπορουμε να γινουμε

    Ήδη από σήμερα ο βασικός μισθός είναι περί τα 586 ευρώ , περίπου όσο και στην Πορτογαλία . Αντίθετα στην τρίτη χώρα του μνημονίου στην Ιρλανδία  ο κατώτατος μισθός βρίσκεται όμως  πάνω από 1400  ευρώ !!!

 Γιατί; Γιατί εκεί τολμούν και στηρίζουν την επιχειρηματικότητα . Δίνουν έμφαση στις επενδύσεις , προσφέρουν σταθερότητα στην εργασία , πολύ χαμηλή  φορολογία  στις επιχειρήσεις . Έτσι  παρά τα προβλήματα χρηματοδότησης του συστήματος τους , εξακολουθούν και έχουν υψηλούς μισθούς και πολύ χαμηλότερη ανεργία  από ότι οι άλλες χώρες   του νότου .

     Το ερώτημα  είναι ,  αφού και εμείς  έχουμε στόχο καλύτερους  μισθούς  και χαμηλότερη  ανεργία γιατί δεν κάνουμε  τα ίδια;

  Γιατί απλά δεν έχουμε ένα  κράτος  να στηρίξει  την επιχειρηματικότητα ,να πατάξει  τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά , να  ανοίξει  τα κλειστά επαγγέλματα , να  απελευθερώσει την οικονομία μας να  μειώσει δραστικά τους φόρους στις επιχειρήσεις . Εάν το τελευταίο συμβεί   θα ξεσηκωθεί η αριστερή  αντιπολίτευση  και οι διαφορές παραφυάδες της , θα καταγγείλει  εκχώρηση των πάντων  στο κέρδος και την πλουτοκρατία και θα …τραβήξει το δρόμο των απεργιών.

   Με αυτά τα δεδομένα , όμως,  δεν θα μείνουν στη χώρα ούτε οι επιχειρήσεις  που υπήρχαν .Ήδη πολλές για να διευκολυνθούν πιστωτικά αλλά και φορολογικά μεταφέρουν την έδρα τους εκτός Ελλάδος .

  Αντί λοιπόν να κοιτάξουμε πως θα διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα  , εμείς απλά  καταλήξαμε   για άλλη μια φορά το πιο εύκολο . Κόψαμε τους μισθούς , που από μόνο του  δεν αυξάνει την  ανταγωνιστικότητα  ούτε φέρνει επενδύσεις.

Υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

 

Δεν ξέρω πραγματικά ποιοι είναι οι «ήρωες». Εκείνοι οι βουλευτές που λένε  «όχι» στα νέα μέτρα  και έτσι γίνονται αρεστοί στα μάτια πολλών ψηφοφόρων τους , η εκείνοι που λένε «ναι» σε μια εξοντωτική  πολιτική σε βάρος των εργαζομένων  αναλογιζόμενοι    την  σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού ;

 Η αλήθεια είναι  ότι κανείς νουνεχής άνθρωπος  , δεν θα ψήφιζε και δεν θα εφάρμοζε αυτά τα απάνθρωπα   μέτρα που προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο . Όχι μόνο γιατί επιβάλλονται  απ έξω , όχι μόνο για λόγους  κοινωνικής ευαισθησίας   και εθνικής περηφάνιας , αλλά και για λόγους αποτελεσματικότητας καθώς τα θετικά δημοσιονομικά στοιχεία του πρώτου μνημονίου  είναι αμφίβολα   ακόμα.  

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά  που λέει πως αυτή τη στιγμή η  πολιτική του «όχι στα μέτρα» , θα οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλη περιπέτεια  και τους πολίτες της σ ένα σκοτεινό μέλλον όπου θα χάσουν πολλά  περισσότερα  από αυτά που προβλέπει  το πακέτο των μέτρων .

     Η απόφαση τώρα ανήκει στους πολιτικούς . Θέλουμε μια σκληρή πορεία που ξέρουμε  η μια αχαρτογράφητη  πορεία , που μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή;

 Ποια πλευρά έχει δίκιο; Δυστυχώς θα  το μάθουμε  αργότερα και αφού πρώτα πάρουμε την απόφαση .

 Εάν όμως κάνουμε λάθος επιλογή σήμερα  τότε θα είναι αργά . Μόνο το ανάθεμα θα μπορούμε να ρίξουμε σε εκείνα τα κόμματα , σε εκείνους τους πολιτικούς , τους συνδικαλιστές , τους  δημοσιολογούντες   που θα μας πήραν στο λαιμό τους. Αλλά αυτοί θα έχουν εξαφανιστεί προ πολλού, όπως και τα όνειρα μας  .  

Να αποφασίσουμε τι θέλουμε

    

Την Κυριακή το βράδυ , οι βουλευτές  θα κληθούν να επιβεβαιώσουν την ευρωπαϊκή  στρατηγική της χώρας  η να την ανατρέψουν .Θα έχουν και αυτό το δικαίωμα.

      Θα κληθούν  να το κάνουν   μέσα από την έγκριση η  την απόρριψη τριών  σημαντικότατων  προτάσεων :

  Της μείωσης κατά  100 δισεκατομμύρια του δημοσίου χρέους, της έγκρισης του νέου δάνειου των 130 δισεκατομμυρίων και της επιβολής των εξοντωτικών νέων μέτρων  σε βάρος της πλειοψηφίας των ελλήνων πολιτών .

 

   Αυτή την απόφαση περιμένουν  οι ευρωπαίοι από την ελληνική βουλή , αυτό είπαν στον Βενιζέλο  γι αυτό και ο υπουργός Οικονομικών μίλησε για ιστορική επιλογή. Στην ουσία οι ίδιοι τώρα επαναφέρουν το ερώτημα που θέλησε να θέσει ο Γ. Παπανδρέου με την άστοχη  κίνηση του για το δημοψήφισμα .

  Και θα είναι  αυτή  μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους  τα υπόλοιπα κόμματα .Γιατί το ΚΚΕ μιλά για  θολή σταδιακή αποχώρηση από το ευρώ ,ο ΣΥΡΙΖΑ   είναι εντός  , εκτός και επί τα αυτά χωρίς σαφή θέση μόνο με καταγγελτικό λόγο και  η Δημοκρατική Αριστερά   δηλώνει εντός  αλλά  δεν ψηφίζει τα σκληρά μέτρα .   

  Λίγο πολύ  , όλοι θέλουμε το ευρώ , χωρίς τα  εξοντωτικά μέτρα .Αλλά δεν τίθεται  έτσι το ερώτημα . Εδώ που φτάσαμε   είτε με το ευρώ είτε χωρίς το ευρώ ο δρόμος θα  είναι πάρα πολύ δύσκολος μπροστά μας για  πολλά επόμενα  χρόνια .

 Η επιλογή όμως είναι  δική μας  και κάποια στιγμή θα πρέπει  να αποφασίσουμε οριστικά  τι θέλουμε και που θέλουμε να βρισκόμαστε, για να  δουλέψουμε όλοι μαζί  στην ίδια κατεύθυνση .

  

Στο τούνελ χωρίς φως

    

 Δυστυχώς πτωχεύσαμε  όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά  και αυτό απέδειξε η ατελέσφορη …διαπραγμάτευση των τριών πολιτικών αρχηγών  με την τρόικα   , μέσω του κ Παπαδήμου .Η  σημερινή ηγεσία του τόπου δεν μπόρεσε να  αντιτάξει  στην εκβιαστική  πολιτική της τρόικας  ένα δικό της  σχέδιο ανάταξης της  ελληνικής οικονομίας , της ελληνικής κοινωνίας  , ένα σχέδιο πειστικό , πέρα από τις απαιτήσεις  των δανειστών μας . Αντίθετα  επί μια εβδομάδα  συζητούσε   βλέποντας τα προβλήματα της  Ελλάδας   μέσα από τις κάλπες των προσεχών εκλογών .

  Πρέπει όλοι να διερωτηθούμε  κάποια στιγμή , γιατί πάντα περιμένουμε με εξευτελιστικό τρόπο την τρόικα  να έρθει  στην Αθήνα  και να θέσει τις απαιτήσεις της  και μόνοι μας δεν κινούμαστε  να διορθώσουμε τα δικά μας λάθη ; Γιατί η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου δεν έχει προτείνει δικό της σχέδιο  με ισοδύναμα οικονομικά αποτελέσματα  για  :

     

 - Σοβαρό  δημοσιονομικό νοικοκύρεμα , που δεν θα περιλαμβάνει οριζόντιες περικοπές , αλλά περιορισμό της σπατάλης που ακόμα είναι υπαρκτή;

 -Αλλαγές  εκ βάθρων στη δημόσια διοίκηση , με κάθετες παρεμβάσεις   σε τομείς που είναι άχρηστοι και ατελέσφοροι  σήμερα;

   -Νέα   ανάπτυξη όπου κατά προτεραιότητα θα στηρίξει συγκεκριμένους τομείς  που έχουν υποδειχτεί ;

  

          ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

   Η απάντηση  νομίζω πια πως είναι αυτονόητη . Γιατί δεν μπορεί , δεν έγινε  κάτι τέτοιο , στο παρελθόν , ούτε στα δυο  χρόνια της μεγάλης κρίσης  ούτε  τούτη  τη  «μεγάλη εβδομάδα» των διαπραγματεύσεων.

    Γι αυτό πιστεύω ότι το βαθύτερο πρόβλημα μας είναι , πρωτίστως  το πολιτικό . Οι πολιτικοί μας ηγέτες  δεν κατόρθωσαν  να ξεπεράσουν τους εαυτούς των , να δουν   από άλλες πλευρές το ελληνικό πρόβλημα ,να τολμήσουν  νέες πολιτικές προτάσεις , να δουν πέραν από το εφήμερο πολιτικό κόστος .

  Δεν είναι τυχαίο ότι  μετά την κατάρρευση στο εσωτερικό η  εικόνα του πολιτικού συστήματος μας και των πολιτικών μας ,   έχει καταρρεύσει  και στο εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο ότι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης  δεν βρίσκουν ένα καλό λόγο να γράψουν η να πουν  για τους πολιτικούς αρχηγούς  που επί μια εβδομάδα  διαφωνούσαν    πάνω στις προτάσεις της τρόικας για να αποδεχτούν  τελικά  τις χειρότερες  εκδοχές των.

       ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ  

   Γιατί πραγματικά  ποιο ήταν το όφελος της διαπραγμάτευσης ;

 Οι κατώτατοι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα ,μειώθηκαν πέραν  της αρχικής πρόβλεψης , η μείωση των συντάξεων παραμένει στο τραπέζι  ενώ  ο 13ος και ο 14ος μισθός θα συζητηθεί ξανά μετά τον Ιούνιο   του 2012 , δηλαδή μετά τις εκλογές ;

 

  Το χειρότερο όλων είναι πως ούτε και με αυτά τα μέτρα  φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ , ούτε κανείς πολιτικός αρχηγός μπορεί να μας πει ότι είναι τα τελευταία  , ούτε μπορεί να μας βεβαιώσει ότι θα αποφύγουμε την  ανεξέλεγκτη χρεοκοπία .

  Οι τελευταίες συσκέψεις   στο Μέγαρο Μαξίμου απέδειξαν  την  αδυναμία του Λουκά Παπαδήμου να φέρει  με τόλμη και αποφασιστικότητα σε πέρας το έργο που του ανέθεσαν τρία κόμματα τον  Νοέμβριο , να επιβάλλει τις απόψεις του και να λειτουργήσει ως πρωθυπουργός . Παράλληλα όμως κατέδειξαν  και την έλλειψη ικανότητας των τριών αρχηγών  να διαπραγματευτούν στη βάση ενός κοινού σχεδίου.

  Αναλώθηκαν  περισσότερο  σ ένα αγώνα πολιτικής επικοινωνίας  , ο  μεν ένας για τη σωτηρία των κύριων συντάξεων , ο δε άλλος  για τη διάσωση των επικουρικών .    Προσπάθησαν να χειριστούν επικοινωνιακά το πιο σκληρό πακέτο μέτρων που έχει ληφθεί στην Ελλάδα  για να αποφυγουν το πολιτικό κόστος εν όψει των εκλογών.  

     Αυτούς τους μήνες   , τα τρία κόμματα έχασαν χρόνο . Θα έπρεπε από νωρίς  να καθίσουν σ ένα τραπέζι και να βρουν   από πού θα κόψουν    δαπάνες για να μην επηρεαστούν οι συντάξεις.

 Θα έπρεπε , οι δυο πολιτικοί αρχηγοί ,  να είχαν «σαρώσει» τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες  για να συζητήσουν με τους πολιτικούς  ,των «αδελφών» κομμάτων στην ΕΕ , να τους μεταφέρουν την πραγματική εικόνα της Ελλάδος , να τους ενημερώσουν για τις θυσίες του ελληνικού λαού   να τους πλησιάσουν , να τους γνωρίσουν καλύτερα .  Αντ αυτού ο μεν ένας  έφτασε μέχρι την Κόστα Ρίκα  , ο δε άλλος  προτίμησε να παει στο Ισραήλ και να δει τον Πούτιν στη Μόσχα .

   ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

   Το πρόβλημα μας φτάνει πια σε αδιέξοδο .

    -Οικονομικό γιατί με τα νέα μέτρα η Ελλάδα  μπαίνει σε μεγαλυτερη  περίοδο ύφεσης  και δύσκολα  θα πιάσει το στόχο του πρωτογενούς ελλείμματος .  Σε μια τέτοια περίπτωση  ανοίγει ο δρόμος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας , αφού άλλη βοήθεια δεν υπάρχει .

   - Πολιτικό γιατί  και οι εκλογές πέραν του ότι θα αποτελέσουν μια εκτονωτική διαδικασία  για τον ελληνικό λαό  , όπως φαίνεται δεν μπορούν να δώσουν αξιόπιστη λύση .Τα ίδια κόμματα και τα ίδια πρόσωπα  λίγο πολύ θα βρεθούν επάνω  σε μια νέα κυβέρνηση συνεργασίας.

     Και όπως «συνεργάστηκαν»  σ αυτή την κυβέρνηση   θα «συνεργαστούν» και στην  επόμενη  σ  ένα πιθανό σχήμα Σαμαράς πρωθυπουργός , Βενιζέλος αντιπρόεδρος . Εάν και εφόσον  το ΠΑΣΟΚ  θα βρίσκεται στη θέση  του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.